Plussers Klein-Brabant
Hier lezen jullie enkele intervieuws voor en na de WJD met Jarno Casier
Interview n.a.v. WJD 2016
Je bent ingeschreven voor de WJD in Krakau.
Hoe ben je daartoe gekomen?
Ik ga elk jaar mee op pluskamp. Vorige zomer kregen we daar te horen wat de wereld jongeren dagen inhouden. Al snel besloten we met de plussers om hieraan deel te nemen. Vanaf september kregen we al meer informatie over voorprogramma’s en dergelijke. Alles zag er veel belovend uit. We kennen uiteraard ook wel wat jongeren die hier drie jaar geleden al aan deelnamen. Zij zijn ook laaiend enthousiast hierover. Hier is dus een kans die we als jongeren zeker moeten grijpen, om hieraan deel te nemen.
Hoe heb je de WJD leren kennen (via een persoon ? of een instelling ?)
Via IJD, het is ook met hen dat we naar Krakau gaan. We weten dat alles goed geregeld zal zijn als we met hen gaan. We kennen hen ook, omdat we vaak deelnemen aan activiteiten van IJD. Het was dus vrij logisch dat we bij hen aansluiten.
Een beetje later hoorden we dat ze in Puurs ook een groepje aan het opstarten waren om deze zomer naar Polen af te reizen. We sloten hier dus ook bij aan en bouwden dit project mee verder uit. Nu zijn we met een aantal personen die die vanuit Klein-Brabant in een groepje met IJD naar Krakau reizen.
Ben je vroeger nog mee geweest ?
Neen, het is de eerste keer dat ik naar de WJD ga. Vorige editie in was het in Rio, Brazilië dat was net iets te ver voor ons als toenmalige 15 jarigen. Maar nu kijken we er met eens zo veel plezier naar uit!
Blijkbaar is er ook een voorprogramma. Doe je daaraan mee of ben je er alleen voor het hoofdprogramma.
We wisten al snel dat we met een groepje zouden gaan. We wouden liefst dat iedereen meekon, dat is ook het leukst. Niet iedereen kon de volledige twee weken meegaan. We zagen het ook niet echt zitten om lang op de bus te zitten. Samen besloten we dus om enkel het korte programma te doen. Nu gaan we met het vliegtuig, één week enkel voor de WJD.
Welke onderdelen van voor- en/of hoofdprogramma interesseren je vooral?
Ik hoor van enkele vrienden zeggen, dat we het beste ontlopen omdat we het voorprogramma niet meedoen. Maar ik twijfel er niet aan dat het in Krakau zelf ook leuk zal worden. Ik kijk vooral uit naar het geheel. Een grote feestvreugde met de mensen die je het beste kent. Plezier moeten we zelf maken. Ik kijk vooral uit naar het WJD-festival dat telkens in de namiddag plaats vindt. We leren er de lokale cultuur kennen, een tal van activiteiten het lijkt allemaal veel belovend. Uiteraard kijk ik ook wel uit naar de grote momenten zoals de slotwake met de Paus ed.
Je maakt ook deel uit van de pluswerking. Heeft je engagement daar iets te maken met je inschrijving voor WJD ?
Uiteraard, we maakten als groep plannen om naar daar te gaan. We zijn al actief met geloven bezig, het was dus logisch dat we ons zouden informeren over wat de WJD net inhield. Samen besloten we om mee te gaan, alleen zou ik niet gegaan zijn denk ik. We tellen samen al vanaf september af naar dit grote momenten. We weten hoe leuk het kan zijn, ik denk als je in nog geen plussersgroep zit dat de stap zetten om mee te gaan moeilijker is.
Je studeert voor leerkracht (oa godsdienst). Heb je van daaruit info of interesse gekregen i.v.m. je deelname aan de WJD ?
Neen, ik dit zeer jammer. Het stond sowieso al vast dat naar de WJD zouden gaan. Maar geen enkele docent spendeert hier aandacht aan, daar is waarschijnlijk geen tijd voor. Geen enkele medeleerling weet wat de WJD zijn, niemand heeft er ook interesse voor. Ik vind het zeer jammer dat toekomstige godsdienst leerkrachten hier niet nieuwsgierig naar zijn. Niemand weet wat IJD, plussergroep is. Soms stel ik mij wel vragen bij deze opleiding. Ik vond dat wij met onze klas hier vanuit de school/ vanuit de vakgroep godsdienst hier zeker moesten over geïnformeerd worden.
Intervieuw na WJD 2016
​
-Hoe was de reis in het algemeen?
Zeer goed, het was een fantastische en unieke ervaring. Vooral de sfeer en het enthousiasme van alle jongeren is enorm. We waren met onze IJD-groep met zo’n 300 Vlamingen. Het hoogte punt van deze Wereldjongerendagen lag ongetwijfeld tijdens de slotviering die we samen met zo’n 2,5 miljoen jongeren vierden. We waren geheel vrij, al snel leerden we andere jongeren beter kennen en zo vormden we een groepje van 10 personen. We noemden onszelf “de zoutmijn”, omdat we de zoutmijnen van Wieliczka zijn gaan bezoeken. We kennen elkaar nog geen week, en toch was het afscheid in Charleroi moeilijk. We hebben voorgenomen om zeker nog af te spreken om het WJD gevoel verder te dragen.
- Hebben jullie met andere jongeren contact gelegd?
Zeker, overal kom je andere jongeren tegen. Op de tram/bus zongen we vaak liedjes die iedereen kent (Bv: Jesus Christ you are my life). Heel de tram zingt dan mee. Zo maakten we kennis met en meisje die Duits sprak. We dachten dat ze dus uit Duistsland kwam, achteraf bleek dan dat ze Russisch was. Ze was haar groep kwijt en hebben ze uitgenodigd om samen met ons iets te gaan drinken. Achteraf hebben we met haar, haar groep gezocht.
We kregen van IJD ook een aantal gadgets die we konden uitwisselen met jongeren uit andere landen. Ons doel was gadgets verzamelen van de verste landen. Zo heb ik een sleutelhanger vanuit Maleisiërs gekregen.
- Hebben jullie de paus gezien (van dichtbij)?
Tot onze grote spijt niet. We stonden relatief kort bij het hoofdpodium tijdens de slotwake en viering. Maar het is veld is gewoon zo gigantisch groot je ziet niet wat er gebeurt. Op scherm hebben we hem wel gezien.
Toen we zondagavond net voor we naar het vliegveld vertrokken, terugkwamen uit de stad werd ineens de weg afgesloten. Op het laatste nippertje maakte ook hij zijn doorgang naar de luchthaven. Niet meer in zijn pausmobiel, maar in een kleine volgwagen Polo passeerde hij voor ons. Begeleid onder een grote escorte, reed hij weer in het kleinste autootje samen met de Poolse kardinaal Stanislaw. We hebben hem naar ons zien zwaaien. Das was een speciaal gevoel dat iedereen had, op de laatste moment is hij toch voor ons gepasseerd.
- Waarom zijn jullie eigenlijk meegegaan?
We wouden de belevenis eens meemaken. Iedereen sprak vol lof over de WJD. Met onze plussers groep komen we al vaak in contact met andere gelovige jongeren van onze leeftijd. Ze zeiden dat we ook moesten meegaan. Het leek ons echt leuk, een gelovig festival met de paus. Iets zeer speciaal dat we niet mochten missen.
- Zijn jullie verwachtingen ingelost?
Voor mij was het ongeveer zoals ik verwacht had. Het jongeren festival gedurende de namiddagen hield zeer veel in. Je kon van alles doen in de stad. Maar je moest overal heel lang aanschuiven voor eten, lang onderweg met de bussen en trams. Daardoor hebben we hier niet zo veel van gezien, dat vind ik wel jammer.
- Zou je over drie jaar naar Panama willen?
Ik denk van wel, het was een unieke belevenis. Panama is ver, en daar zal ik waarschijnlijk niet anders meer komen. Dus is het de moeite om dit voor de WJD te doen. Ik zou wel terug samengaan met onze plussers groep. Alleen meegaan met IJD lijkt minder leuk, als iedereen zo enthousiast is als mij gaan we zeker!
- Is het belangrijk dat er Wereldjongerendagen gehouden worden?
Als je ziet hoeveel jongeren hierop af komen, dan is dat zeker belangrijk dat dit georganiseerd wordt. Moest dit niet meer georganiseerd worden, dan zouden er veel jongeren teleur gesteld zijn. Voor ons al jongere is dit belangrijk om kennis te maken met de wereldkerk. Hier zijn we soms alleen die het geloof delen, maar in Polen zagen we echt hoe intens geloven nog kan zijn. Zo is het belangrijk dat IJD-activiteiten blijft organiseren om ons als gelovige jongeren in België samen te brengen.
- Zijn jullie gegroeid in jullie geloof?
Vooral de belevenis en unieke ervaring nemen we mee. In de voormiddag hadden we telkens catechese en eucharistieviering met voor heel de groep van IJD in onze gast kerk. Voor mij bleef de catechese van Mgr. Van Looy het meest hangen. Hij gaf ons de opdracht om een foto te nemen van het grote kruisbeeld in de gast kerk. We moeten er elke dag naar kijken en 3 keer zeggen: Jesus I Trust In You.
Onze aartsbisschop leerde ons dat God niet onverschillig is, en hoe we dit verder kunnen uitdragen.
​
- Wat was de leukste ervaring?
Dat de paus toch nog voor ons passeerde en zwaaide naar ons. Blijft mij bij, zo op de laatste moment als je het niet meer verwacht.
Dat we er samen een leuke vriendengroep hebben aan overgehouden. We zullen deze reis zeker blijven gedenken, als een inspiratiepunt in ons geloof.
- Wat was de minste ervaring?
Een minste ervaring, tijdens de reis zelf was er die niet echt. We zijn heel dankbaar dat we dit hebben mogen meemaken.
Wat we jammer vinden is dat onze 2 goede vrienden toch niet zijn meegegaan naar Krakau.