De regenboog

Op zeker dag, lang geleden, ontstond er ruzie tussen de kleuren hier op aarde. Ze kwamen bij elkaar in een grote vergadering, waar elke kleur begon op te scheppen dat zij de beste, de belangrijkste en nuttigste was.

Groen zei:

“Het is wel duidelijk dat ik de voornaamste ben. Ik werd gekozen tot kleur van gras, bomen en bladeren. Ik ben het teken van leven en van hoop.”

Blauw viel haar in de rede:

“Jij denkt alleen maar aan de aarde, maar kijk eens naar de lucht en de zee. Water is de

oorsprong van alle leven. De lucht geeft ruimte en vrede en rust.”

Geel grinnikte:

“Jullie zijn allemaal zo serieus. Ik breng gelach, vrolijkheid en warmte in de wereld. De zon is geel, de maan is geel, de sterren zijn geel en een zonnebloem geeft de hele wereld een grote glimlach.”

Hierna begon oranje de loftrompet over zichzelf te steken:

“Ik ben de kleur van gezondheid en kracht. Denk maar eens aan de wortels, de pompoenen, de sinaasappels. En als ik de hemel kleur bij zonsopgang of zonsondergang, is mijn schoonheid overweldigend.”

Rood hield het niet langer meer uit. Zij schreeuwde:

“Ik ben de kleur van het levensbloed, van gevaar en van dapperheid, van vuur, van hartstocht en van liefde. Zonder mij zou de aarde even leeg zijn als de maan.”

Purper rees op in volle waardigheid en sprak plechtig:

“Ik ben de kleur van koningschap en van macht, van waardigheid en van wijsheid. Over mij hebben de mensen geen twijfels of vragen. Zij luisteren alleen maar en gehoorzamen.”

Zo gingen de kleuren door met hun opschepperij. Hun ruzie werd luider en luider.

Plotseling werden ze opgeschrikt door een stralend witte bliksemflits. De donder rolde en dreunde. De kleuren bogen zich angstig naar de grond en kropen dicht tegen elkaar, op zoek naar steun.

Toen sprak de regen:

“Dwaze kleuren. Waarom vechten jullie onder elkaar? Waarom probeert ieder van jullie de anderen te overheersen? Weet je dan niet, dat God jullie allemaal heeft gemaakt? Elk voor een ander doel, verschillend en uniek. Hij houdt van ieder van jullie. Hij heeft jullie allemaal nodig. Reik elkaar de hand en ga met mij mee. Hij wil jullie langs de hemel spannen, in een grote kleurenboog, als herinnering aan zijn liefde, als uitnodiging om samen in vrede te leven. Als belofte dat hij met jullie is. Als teken van hoop voor morgen.

Zo komt het dat God, als hij de aarde met een flinke regenbui heeft schoongewassen, de

regenboog aan de hemel plaats. Als uitnodiging ook aan ons, om elkaar te waarderen en te helpen.